कबिता अ---सफलता

-गोरख बहादुर धामी

 म त असफलता सङ्ग 

पौठेजोरी खेलेर हिन्छु,

आत्मसात गर्दै, उसका हरेक कदममा,

कुम जोरेर हिन्छु!

कहिलै धकेल्छ, बाटोको एतापट्टी,

कहिलै अर्कोपट्टी,

तर खसिहालेको छैन, दुईटैपट्टी एकैचोटि!

आज पनि बिहानै नउठ्न भनेर गएको छ,

उसलाई चिसो हुन्छ रे!

राती अगाडि नै सुत्नु भन्छ,

उ अनिदो हुन्छ रे!

कहिलै भन्दैन, भोक मलाई उसले सधै ग्वामल्वाङ्ग अङ्गालो हाल्न खोज्छ,

सिरेठोमा सिरक बन

मलाई हिड्न खोज्दा खुट्टा तान्छ,l

कहिलै दुश्मन बनेर,

तर मलाई थाहा छ,

हुदैन केही तिम्रा तिक्डम गनेर!

हिजो मात्रै भनेको हो! दिनभरी घाममा सुतौन यार,

पिठिउमा तेल मालिस गरेर घाममा सुत्न मजा हुन्छ,

हात्तेरी ! तिमी कति हिडिराख्छौ?

कति दुनिया सारा सङ्ग भिडिराक्छौ!

आउ युट्युबमा फिलिम हेरौ,

मोवाइलमा लुडो खेलौ,

मेसेन्जरमा कुनै छप्की सङ्ग बात मारौ,

अरे यार ! मरिलानु के छ र??

हिजो बेलुका पढ्दै थिए...

एकासी ! आयो उ निद बनेर,,

आखै अगाडि कालो भिड बनेर,

धेरै चोटि उ एसै गरि आउँछ, 

म त्यसको वास्ता गरे जस्तै निदाई दिन्छु,

बिहानै आउँछ चिसो बनेर,

म नुहाउछु अनि आफै पनि चिसो बनिदिन्छु!

मेरो नजिकैकै मित्र भएर होला,

कति राम्रो सङ्ग मलाई फसाउन खोज्छ,

मैले थाहा नपाए जस्तै गरि हुन्छ भनी भनी,

छक्याउनु छ उसलाई!

झुक्याउनु छ उसलाई, कि ! म उ जस्तै असफल छु!

उस्को नाम असफलता भएर पनि मलाई असफल बनाउन सफल छ।

म असफल भएरै सफल हुन चाहन्छु,

तर उ जस्तो असफल बनाउन हैन,

सफलताको द्वारमा पुग्ने सिढी बनाउन,

असफलताको मुखबाट अ निकालेर,

उसैलाई सफल बनाउन!