कविता
शीर्षक: पिपल & People
रचना: २०८० असार १० (२३ बजे)
==================================
म भत्किएको पर्खालमा उम्रीएको "पिपल" हुँ,
केही "पिपलहरु" म "पिपलको" छहारीमा,
बसि बसि मलाई सिध्याउन सपना देखीरहेको देख्छु !
अनि के
ही 'पिपलहरु' मेरो साहारमा
भुसुक्क निदाउदै सपनाको सहरमा छिरेको देख्छुँ..
मैले केही चराका बथानहरु बोकेको छुँ,
केही बादरहरुको तौल जोखेको छु,
धुम्मिल यादहरु, यस्ता पनि छन,
केही देख्नु पर्ने अनि केही देख्नै नपर्ने
दृश्यहरु पनि देखेको छु!!.............
देखेका जति अनि देखाईएका जति
भनु सब भने छन ती कति कति!
केही उजाडिएर मेरो छायामा बस्छन
केही बिछोडमा अनि केही मायामा बस्छन् !
मलाई 'पिपल' भन्छन ती 'पिपलहरु'
म पनि तिनीहरुलाई 'पिपल' भन्छु,
तिनीहरु सुस्ताएर मेरा हाङ्गा अनि पात गन्छन,
म तिनको आनन्द, द्वेश क्लेश र घृणा अनि प्रेम गन्छु!
मैले 'पिपल' भएर धेर भए अक्सिजन दिन्छु,
घाम भए सितल छाया दिन्छु,
केही चराको घर बनिदिएर, केही जनावरको कृडा स्थल,
अनि केही बानरहरुको हावाको घर,
ती 'पिपलहरुले' मलाई सबै रुपमा प्रयोग गर्न चाहन्छन,
मैलाई खान्छु भन्छन! मैलाई श्वास फेर्छु, अनि मैलाई बाल्छु अरे!
एतिले कहाँ पुग्छ कहिले त भनिदिन्छन ढाल्छु अरे!!
म भन्छु, "ए पिपलहरु, तिमीहरु कस्तो फोलिस
के बुद्दी घाममा पोलिस!?"
घाम स्वसेर खाना बनाउने तागत भएको म!
र मलाई लुटेर बाचेको तिमी.....
म सङ्ग गरेको दुश्मनी महङ्गो पर्ला....
हिउदमै तप्प तप्प पसिना झर्ला!
म केही गर्न नसकुला हे पिपल...
तर डाडाको म पिपल लाई सम्झेर रुनु पर्ला..
साच्चै ए पिपल! तिमी मलाई जोगाउनु
म पिपल! तिमी पिपललाई सबैथोक बनेर साहरा दिन सक्छु!
तिमी एउटै काम गर....
मलाई जोगाएर प्रयोग गर!
म तिमीलाई जोगाउछु!!
........
............
